Wie ooit Lissabon bezocht, heeft ongetwijfeld voor Cafe Brasileira plaatsgenomen naast het standbeeld van Fernando Pessoa, zittend aan wat volgens de overlevering zijn stamtafel was. Pessoa schreef passievolle gedichten vol liefde voor zijn stad en land, maar was zelf een zonderling teruggetrokken figuur. Dat sprak tot de verbeelding van gitarist Lameirinhas, die niet zozeer de gedichten als wel het leven van Pessoa tot onderwerp van zijn project maakte. Geen Fado in de traditionele zin des woords, maar daarom niet minder voorzien van saudade, het onvertaalbare Portugese gevoel van melancholie, heimwee en liefde. En geen mooier instrument om dat gevoel over te brengen dan een eenzame trompet, waarvoor Eric Vloeimans de aangewezen persoon is. Diens opener Realm Of Ease zet de toon voor dit zeer sfeervolle album, nog versterkt door in verschillende nummers gebruik te maken van zangeres Arnauth, die de Portugese authenticiteit nog meer naar boven haalt. Een zeer geslaagd project, dat uitnodigt om nog eens een kop koffie naast Pessoa te gaan drinken.
Tracklisting:
1. Realm of Ease (mensagem)
2. Ó sino da minha aldeia
3. O solitário
4. O mar fala de ti
5. Foi um momento
6. Valsa dos heterónimos
7. Calma tormenta
8. Corcunda
9. Melancolia
10. Nevoeiro
11. O fado e a alma portuguesa
12. Mar português
13. Pessoana
14. As Ilhas afortunadas
