SANDERS, PHARAOH

Het album Pharoah van saxofonist Pharoah Sanders uit 1977 heb ik, toen het uitkwam, nooit in het vizier gehad. Nu, zo’n 45 jaar later, is er een reissue. Gelukkig maar, want in 1977 was het album vernieuwend en toegankelijk tegelijk en wat blijkt: nu ook nog steeds. Vernieuwend misschien wat minder, want de mix van het geluid van Santana en het avontuurlijke en zeer afwisselende saxspel van Sanders is vaker vertoond, maar op Pharoah klinkt het nog steeds verfrissend. Sanders kon flink uit de bocht vliegen en tekeergaan op zijn sax, maar op Pharoah -vooral in Harvest Time- heerst een bijna meditatieve sfeer, met een hoofdrol voor de flow van Steve Neil’s double bass. De heruitgave bevat ook twee niet eerder uitgebrachte versies van Harvest Time, opgenomen op de jazzfestivals van Middelheim en Wilisau. Maar de originele -geremasterde- studioversie is en blijft een fenomenaal monument.