Wie in 2003 het Lowlands Festival bezocht zal het optreden dat The Polyphonic Spree aldaar gaf niet licht vergeten. Onder leiding van Tim DeLaughter betraden een slordige 23 mannen en vrouwen het podium in lange witte gewaden alsof ze rechtstreeks uit Jesus Christ Superstar waren weggelopen. DeLaughter was een man met een missie en het woord werd verspreid tijdens de legendarische concerten en natuurlijk op de platen The Beginning Stages Of en Together We’re Heavy. Muzikaal lagen er vergelijkingen met The Beach Boys,The Flaming Lips en Mercury Rev. Het is vijf jaar stil geweest rond de groep, maar met Yes, It’s True is de band weer terug. De verrassing mag er dan wat vanaf zijn en de witte gewaden vervangen door kleurrijke bloemmotieven, muzikaal is het allemaal wat meer in banen geleid. Het album klinkt minder vrijblijvend dan eerder werk en het hippie-achtige sfeertje is vervangen door een wat serieuzere toon. Natuurlijk zijn de uitzinnige harmonieën gebleven want dat is het handelsmerk van de band. Yes, It’s True is dan ook een onverwachte sterke comeback van dit gezelsdchap.
