De Australische muzikant Kirin J. Callinan is de afgelopen weken vergeleken met onder andere David Bowie, Nick Cave, John Grant, Patrick Wolf, Bryan Ferry en Scott Walker. Op basis van dit lijstje namen kun je concluderen dat Kirin J. Callinan kan zingen en een bijzondere persoonlijkheid is en dat is een conclusie die overeind blijft na beluistering van de man’s debuut Embracism. Echt makkelijk maakt de Australiër het ons hierbij overigens niet. Embracism schakelt tussen garagerock, elektronische pop, rijk georkestreerde barokke pop, industrial, avant garde en kitsch en is over het algemeen nogal theatraal. Veel muzikanten zouden flink op hun bek gaan met een plaat als Embracism, maar Kirin J. Callinan komt er op een of andere manier mee weg. Embracism is een plaat waarop iedereen zijn eigen favorieten zal hebben, maar uiteindelijk weten ook de andere tracks op de plaat je te pakken, waarbij de mooie en bijzondere stem van Kirin J. Callinan en zijn weinig conventionele benadering van muziek maken een belangrijke rol vervullen. Embracism is een plaat die uiteindelijk hoge ogen kan gooien wanneer het gaat om de bijzondere platen van 2013, maar voor het zover is moet je flink doorbijten. Dat is heel even een bittere pil, maar het beloofde zoet volgt sneller dan je denkt.
