FUCK BUTTONS

'Moeilijke' popmuziek als openingsceremonie van de Olympische Spelen. Slaagt zoiets? Het antwoord daarop is ontegenzeggelijk ja! Fuck Buttons’ Andrew Hung en Benjamin Power kregen die eer een jaar geleden. Toen denderde daar, live vanuit Londens olympische tempel, muziek van het duo vele miljoenen huiskamers binnen. Twee lange stukken nog wel, waaronder het geweldige Surf Solar uit 2009. Een botversplinterende wervelstorm van blieps, tweets en drones, zo zou je hun debuut Street Horrrsing kunnen omschrijven. Die ongeleide, agressieve elektromanie werd op opvolger Tarot Sport mooier gestroomlijnd. Slow Focus lijkt wat dat betreft op een synthese van zijn voorgangers, al was het geluid niet eerder zo menselijk; met meer donkere akkoorden en emotie. Voor het eerst werd het album volledig door Hung en Power zelf in elkaar geknutseld, dit in de nieuwe studio onder het huis van laatstgenoemde. We moesten er vier jaar op wachten, al is dat wachten de moeite waard geweest. Meeslepende plaat!