Bellini’s Norma behoort zonder twijfel tot de hoogtepunten van de bel canto opera. Ook de componist zelf was overtuigd van de kracht van zijn opera, maar het premièrepubliek dacht daar in 1831 heel anders over. De avond verliep rampzalig, en aan een vriend omschreef hij de première als een ‘fiasco fiaschissimo’. De tweede avond bleek echter een klein succes, waarna Norma een plaats in het standaardrepertoire verwierf, zeker na de bel canto revival opera in de jaren vijftig waarbij Maria Callas een belangrijke rol vervulde. De opera is talloze malen opgenomen, maar deze nieuwe springt er onmiddellijk uit. Dirigent Giovanni Antonini maakt namelijk gebruik van de nieuwe kritische editie van de partituur, waarin Bellini’s oorspronkelijk orkestratie en tempoaanduidingen in ere zijn hersteld. Het Orchestra La Scintilla speelt bovendien op instrumenten uit het begin van de negentiende eeuw, waardoor deze opname een opmerkelijk heldere klankkleur biedt. De titelrol is en blijft een enorme uitdaging en vereist veel van iedere zangeres, maar lijkt Cecilia Bartoli op het lijf geschreven. Ook de overige rollen zijn uitmuntend bezet, met Sumi Jo (Adalgisa), John Osborn (Pollione) en Michele Pertusi (Oroveso). Een fascinerende nieuwe kennismaking met een geliefd meesterwerk.
Bellini: Norma
Cecilia Bartoli (Norma), Sumi Jo (Adalgisa), John Osborn (Pollione) & Michele Pertusi (Oroveso), Liliana Nikiteanu (Clotilde), Reinaldo Macias (Flavio)
Orchestra La Scintilla, International Chamber Vocalists, Giovanni Antonini
In samenwerking met Giovanni Antonini, Riccardo Minasi en Maurizio Biondi, maakt Cecilia Bartoli haar bewerking van Norma van Vimcenzo Bellini. In deze tragische opera neemt Bartoli het stokje over van de legendarische sopraan Giuditta Pasta die hier grote successen mee vierde. De rol is dan ook op haar lijf geschreven, waar anderen van Norma een bovenaardse priesteres van haar maken, geeft zij Norma vlees en bloed en laat haar strijd tussen liefde en plicht voelen.
