Recensie
Natuurlijk weet je uit ervaring dat schijn kan bedriegen, en toch trap je er weer in als je het hoesje van de nieuwste cd van de Japanse jazzpianiste Hiromi bekijkt. Wat een mooi, fragiel poppetje is zij en haar muziek zal dan wel lekker smooth zijn. Nou, niet dus want deze dame legt op Move haar gehele ziel en zaligheid in negen tracks die een willekeurige dag uit haar leven behandelen. Haar band, toch niet bestaand uit misselijke jongens als contrabassist Anthony Jackson en drummer Simon Philips, heeft hoorbaar zo nu en dan moeite om Hiromi bij te benen, vooral in het titelnummer. Op andere tracks gaat het er iets rustiger aan toe maar meestal gaat het vol gas door de dag, met sprankelend spel en vooral tomeloze energie. Hiromi, vooral bekend van haar bijdrage aan de band van superbassist Stanley Clarke, laat op deze tweede trioplaat (na Voice uit 2011) horen dat zij een jazzgeweldenaar is die volledig op eigen benen kan staan.
