BOWIE, DAVID

In het midden van de jaren zeventig bevindt David Bowie zich op het dieptepunt van zijn bestaan. Overmatig coke-gebruik en koketterend met de duistere kant van het bestaan omschrijft Bowie veel later deze periode zelf met de treffende opmerking: ‘When I look back, I feel sorry for that guy’. Een milde omschrijving voor iemand die zelfmoord nabij was en na dagenlang doorsnuiven diezelfde spiegel nodig had om te zien of hij nog echt ademde. Van de opnames van Station To Station herinnert Bowie zich bijna niks. Als in een droom is het album tot stand gekomen. Het is merkwaardig dat, daar waar je zou verwachten dat een dergelijke productie de muzikale toets wellicht niet zou kunnen doorstaan, het album alom wordt geprezen als een van zijn beste platen. De reissue staat dan ook nog steeds als een huis. Het dreigende titelnummer, het fantastisch gezongen TVC 15, het diep droevige Wild Is The Wind en het opzwepende Stay hebben 35 jaar (..) na dato geen enkele kracht verloren. De Deluxe Edition (prettig geprijsd voor nog geen 20 Euro) bevat een extra dubbelcd met liveopnames (Nassau 1976), waarop vooral gitarist Carlos Alomar het dak eraf speelt. Voor de freaks is er een Ultra Deluxe Edition met nog meer extra’s, zoals vinyl, een audio DVD en een 5-track singleversions EP.