LEEUW, RICK DE

De twee woorden Tröckener en Kecks zijn onvermijdelijk wanneer er een recensie geschreven moet worden over het solodebuut van Rick de Leeuw. Luister de nummers van Beter Als en je gaat subiet twintig jaartjes terug in de tijd. Toen je stond te kijken naar dat onbezonnen rockbandje in die bedompte concertzaal waar het rook naar zware shag en verschraald bier.

En dat komt natuurlijk allemaal door zijn stem. Want die is in al die jaren totaal niet anders geworden. Sterker, hij gebruikt zijn instrument juist veel beter. De articulatie, de uitbreiding van het vocale spectrum, de rust, het timbre, al deze termen gaan hand in hand met een wezenlijke progressie.

Ook zijn prachtig beeldende teksten zijn bekend. De Leeuw heeft het over hoop, over liefde, over vriendschap, over verlangen. Daarbij weet hij zijn woorden als geen ander een waanzinnige symboliek mee te geven. ‘Geluk is een voordeur die opent en sluit voor het andere leven’, is een voorbeeld van zo’n heerlijk gevonden frase. Okay, Rick de Leeuw doet het tegenwoordig met andere muzikale broeders (Axl Peleman, Bjorn Eriksson, Jan Hautekiet, Bart van Lierde en Ron Reuman) en dat maakt mede dat de songs veel openheid hebben gekregen. En eerlijk gezegd kan ik nu al enorm verlangen naar de volgende keer dat ik weer in het publiek sta en hij aan het einde van die live-show de legendarische woorden spreekt: ‘Het was ons een eer, een voorrecht en een genoegen’. U begrijpt: Rick de Leeuw is terug. Van nooit weggeweest. En hij is misschien wel Beter Als, eehm, beter dan ooit.