POND

Deze Australische band zag het levenslicht als een uitlaatklep voor twee leden van Tame Impala, gitarist Nick Allbrook en drummer Jay Watson. Net als bij Tame Impala wordt er veelvuldig gestoeid met psychedelica, wat bij Pond vaak de basis vormde voor uitgebreide jams. Bovendien was het een uitlaatklep voor de muzikale ideeën van de heren die ze bij Tame Impala, waar toch vooral de wil van Kevin Parker wet is, niet kwijt konden. Dit zijproject nam echter gaandeweg zulke serieuze vormen aan dat Allbrook onlangs besloot Tame Impala te verlaten. Dat dit een verstandige beslissing is bewijst dit nieuwe album wel. Ditmaal geen ellenlange jams meer, maar duidelijke songstructuren en knappe arrangementen. Niet dat hun sound nu ineens dramatisch veranderd is, die bevat nog steeds de ingrediënten die Pond tot een interessante en relevante band maken. Kort en krachtig: zeven liedjes in 34 minuten, maar verreweg de beste plaat die ze tot nu toe maakten en waarmee ze wat ons betreft uit de schaduw van Tame Impala zijn gekropen.